OP DE SCHOOT BIJ TANTE JOLANDA (51)
Tante Jolanda geeft haar ongezouten mening over al wat op haar lever ligt of waar haar transvrouwhartje van over loopt.

(gesponsord door Jameson, William Lawson, Chivas Regal, Glenfiddich, Douwe Egberts en Vaselin en Chiquita)

DE SCHAAMTE VOORBIJ.
(over sekswerk, zelfvertrouwen en hetero-mannen op zoek)

Heel recent nam deze tante het besluit om voorzichtig een stapje te wagen in de wereld van het sekswerk. Ik ben zeker niet over één nacht ijs gegaan en ik gun mezelf de nodige tijd en ruimte om indrukken en ervaringen te  verwerken. Het is weliswaar nog kort dag om reeds een balans op te maken, maar ik durf toch al een paar conclusies trekken die ik zonder schaamte met jullie wil delen.

De schaamte is een eerste drempel die ik tot mijn verbazing vrij snel heb overwonnen. Het zijn vooral de reacties van mensen die je eigenlijk “van toeten of blazen” kent, die mij een boost van zelfvertrouwen geven. Ik ben niet meer van de jongsten, maar heel wat mannen staken hun appreciatie niet onder stoelen of banken. Welke vrouw zou hierdoor niet gecharmeerd geraken, ook al speelt het zich af in het prostitutiemilieu?
Enkelen onder hen realiseerden zich niet onmiddellijk dat ze met een transvrouw te doen hadden. Niet één potentiële kandidaat heeft mij de rug toegekeerd toen het hen duidelijk werd dat er ook nog iets extra tussen mijn benen hing. Er kwam meestal een begripvol en wederzijds sympathiek gesprek op gang dat niet altijd op seks hoefde te eindigen. Eerlijkheid is in dit opzicht van groot belang en door van bij het begin er op te wijzen waar “de klepel” hangt, vermijdt je problemen zoals ontgoocheling of zelfs mogelijke agressiviteit.
Voor alle duidelijkheid: Jolanda zit niet achter een raampje en nestelt zich meestal op een strategisch plaatsje aan de bar van een nachtcafétje aan de rand van de “rosse buurt”.

Pssst! Schuif wat dichterbij op mijn schoot, maar pas wel op voor mijn edele delen…
Het is tenslotte  opvallend hoeveel hetero-mannen wel eens een avontuurtje met een transvrouw aandurven. Is het de combinatie van borsten en piemel die hen aantrekt of is het omdat de meeste vrouwen geen anale seks willen met hun man? Daar ben ik nog niet uit, maar ik laat het jullie weten bij een volgende gelegenheid.

Tante Jolanda

OP DE SCHOOT BIJ TANTE JOLANDA (52)
Tante Jolanda geeft haar ongezouten mening over al wat op haar lever ligt of waar haar transvrouwhartje van over loopt.

(gesponsord door Jameson, William Lawson, Chivas Regal, Glenfiddich, Douwe Egberts en Vaselin en Chiquita)

“JE VERLIEST JE PAPA NIET ECHT, MAAR HET IS TOCH RAAR…”
(over hoe kinderen van een transvrouw reageren op de transitie van hun papa)

Deze uitspraak komt uit de mond van de kinderen van Christ’ll (voorheen Christoff) in de reportage die gisteren op Eén te zien was.
Een uiterst delicaat onderwerp, waarop ik toch een beetje dieper wil ingaan omdat mijn persoonlijke ervaring toch wel verschillend is. Christ’ll heeft weliswaar de steun van haar kinderen, maar dat is verre van het geval voor heel wat anderen. Ik heb zelf een zoon en een dochter die intussen jonge twintigers zijn. Ondanks het feit dat nagenoeg mijn ganse omgeving ( ex-vrouw incluis) mij aanvaardt zoals ik ben, ligt het bij de kinderen toch een beetje anders.

Mijn dochter heeft er geen probleem mee dat haar papa nu als vrouw door het leven gaat. Wij trekken zelfs regelmatig samen op en het is telkens wanneer zij bij mij thuis komt binnenvallen, een gezellige bedoening. Zij heeft het wel moeilijk met hoe de relatie tussen mij en haar broer evolueert.
Mijn zoon houdt het bij een stilzwijgende aanvaarding waarbij hij echter niet wil geconfronteerd worden met de vrouwelijke versie van zijn vader. Het gevolg is dat ik hem al lange tijd niet meer zie in levende lijve. Het contact beperkt zich tot telefoontjes. Ik probeer telkens wel heel voorzichtig over het probleem dat hij op zijn beurt meteen via een omweggetje uit de weg gaat. Het lijkt mij tot nu toe het beste om het onderwerp te laten rusten en zeker niets te forceren.

Hierover verschil ik sterk van mening met mijn dochter die mij een zeker egoïsme verwijt en die er mij wil toe aanzetten om eenmaal per week als man haar broer op te zoeken. Na een jarenlange ontvoogdingsstrijd is dit voor mij een onhaalbare kaart. Ik leid inmiddels mijn openbaar en sociaal leven als Jolanda waarbij ik het mij zelfs niet meer kan voorstellen om ooit nog in een mannenrol te kruipen. De zware periode van zelfverloochening waar een zware financiële en emotionele prijs voor betaald is, ligt nu definitief achter de rug.

Voor de rest gaat het mijn zoon goed af: hij zit professioneel gebeiteld en heeft onlangs met zijn vriendin een appartement betrokken waar het, zoals mij verteld wordt, super gezellig is. Dat het hem zo goed gaat is voor mij in feite het allerbelangrijkste.  Het is extra pijnlijk om niet in dit geluk te kunnen delen, maar daar mag ik mij niet op vastpinnen. Dat zou nu net egoïstisch zijn.
Ik hoop maar op één ding: Dat enkel tijd de wonden kan helen, er is immers geen andere keuze!

Tante Jolanda     

OP DE SCHOOT BIJ TANTE JOLANDA (53)
Tante Jolanda geeft haar ongezouten mening over al wat op haar lever ligt of waar haar transvrouwhartje van over loopt.

(gesponsord door Jameson, William Lawson, Chivas Regal, Glenfiddich, Douwe Egberts en Vaselin en Chiquita)

EEN OUDE SCHUUR STAAT IN BRAND
(over rijper worden en ongecontroleerde knipoogjes)

Ik betrap er mij wel eens op dat ik de laatste tijd nog al bezig ben met ouder worden. Vrij normaal als er twee vijfjes achter je naam staan. Het zijn niet echt sombere gedachten, maar eerder een kwestie van mezelf de vraag stellen hoe het nu verder moet. Voor een transvrouw zonder vaste inkomsten en geen echt plan voor de toekomst, toch wel een pertinente vraag.
Als de jaartjes beginnen aantikken, voel je dat je niet meer zo gemakkelijk kan wat je voorheen als vanzelfsprekend vond. Een nachtje door doen vraagt nu heel wat langer recuperatie en plots realiseer ik mij dat make-up en kledij toch wel een beetje leeftijd gebonden zijn. Doorgaan voor een jonge tippelaarster met al te hoerige schmink, wordt eerder lachwekkend en levert zeker geen respect op.
Ik ben wel een beetje jaloers op al die jonge transjes die tegenwoordig in beeld komen, maar anderzijds ben ik blij voor hen dat er vooral op medisch en ook op cosmetisch vlak nu zoveel mogelijkheden bestaan om een geslaagde transitie te bekomen.
Niemand ontkomt er aan, maar een wat rijper lichaam en een stukje levensbagage, hebben toch ook wel wat voordelen. Je wordt wat rustiger en minder impulsief, je kan beter luisteren en op die manier je ervaringen met anderen delen. Tenslotte, en niet onbelangrijk, de kwaliteit van seks hoeft er helemaal niet onder te leiden.
De manier waarop mannen naar me kijken, bewijst wel dat ik nog in de markt lig en bovendien kijken velen verwonderd op bij het horen van mijn leeftijd.

Pssst! Schuif wat dichterbij op mijn schoot, maar pas wel op voor mijn edele delen…
Sommigen zullen het misschien omschrijven als “een oude schuur die in brand staat”. Het overkomt mij steeds vaker dat ik een beetje loops sta. Als een knappe man mijn pad kruist, blijven de fantasieën niet lang weg en vertrekt er een ongecontroleerd knipoogje in zijn richting, wat niet altijd zonder gevolg blijft. Over details ga ik hier uiteraard niet uitweiden, maar mits je jezelf blijft verzorgen is wat ouder worden helemaal zo erg niet!

Tante Jolanda

OP DE SCHOOT BIJ TANTE JOLANDA (54)
Tante Jolanda geeft haar ongezouten mening over al wat op haar lever ligt of waar haar transvrouwhartje van over loopt.
(gesponsord door Jameson, William Lawson, Chivas Regal, Glenfiddich, Douwe Egberts en Vaselin en Chiquita)
WAT TUSSEN DE BENEN HANGT IS VAN GEEN BELANG.
(over vroeger en nu, aanvaarding en charmante mannen)
Jongeheer, piet, lul, piemel of gewoon penis, tja ook tante Jolanda heeft een exemplaar hangen. Er was nochtans een tijd dat ik dat ding verwenste en weg droomde bij de gedachte aan een mooi behaard spleetje en een wulpse boezem waarbij elke man kriebels zou voelen. De moeilijke tweestrijd in het hoofd van een puber-transgender, nu pakweg al weer 40 jaar geleden.
In die tijd was er nog geen sprake van geslachtsoperaties, laat staan begrip voor iemand die zich afkeert van het lichaam waarmee hij of zij geboren is. Wat mij betreft waren de meest intens trieste momenten wanneer ik besefte dat ik er alleen voor stond en dat zelfs er met iemand over kunnen praten geen optie was. Wat een immense vooruitgang voor al die jonge mensen die nu ergens terecht kunnen met hun ware genderidentiteit.
Misschien ben ik wel een tikkeltje ontgoocheld omwille van het jarenlange tijdverlies. Toch is er na verschillende omwegen een zekere zelfaanvaarding gekomen en is wat er al dan niet tussen de benen hangt, niet langer meer een onoverkomelijk probleem.
Het staat voor mij echter als een paal boven water dat ik wel degelijk een vrouw ben, zowel mentaal als op seksueel vlak. Trouwens “de daad” met een vrouw was wel ok, maar heeft mij nooit echt de ultieme voldoening gegeven. Het is moeilijk te beschrijven hoe vrouwelijk deze tante zich voelt in het bijzijn van een charmante man die verder gaat dan een kusje, maar de ervaringen op dat vlak vervulden mijn transhartje met een tot voorheen ongekende warmte.
Pssst! Schuif wat dichterbij op mijn schoot, maar pas wel op voor mijn edele delen…
Het zal sommigen misschien verwonderen, maar meerdere mannen stellen de combinatie van piemel en borstjes toch wel op prijs. De “fyto-oestrogenen” die ik nu neem, geven qua borstgrootte nog niet het gewenste resultaat. Implantaatjes zullen dan ook vroeg of laat de enige uitweg zijn, maar intussen blijft mijn piemeltje hangen waar het hangt en kan geen enkele wet mij verplichten om er afscheid van te nemen!
Tante Jolanda

OP DE SCHOOT BIJ TANTE JOLANDA (55)
Tante Jolanda geeft haar ongezouten mening over al wat op haar lever ligt of waar haar transvrouwhartje van over loopt.
(gesponsord door Jameson, William Lawson, Chivas Regal, Glenfiddich, Douwe Egberts en Vaselin en Chiquita)
DE KLEMTOON OP ERVARING EN COMPETENTIES
(over werken tot 75, aangepaste opleiding en steunkousen)
Soms heb ik de indruk dat de leden van onze geachte regering niet geloven dat de meerderheid van de brave burgers helemaal geen probleem heeft met de verplichting om te werken tot 65. Als ik het zou kunnen wil ik aan de slag blijven tot zelfs 75! Tegen die tijd zullen wellicht mijn jarretels wel eens durven afzakken of gaan steunkousen definitief deel uitmaken van mijn garderobe. Zolang de gezondheid het toelaat, zie ik geen enkel beletsel om jezelf nuttig te maken in de samenleving en daarvoor betaald te worden.
Het probleem is eerder dat er voor 50 plussers gewoon niet genoeg jobs voorhanden zijn en dat werkgevers systematisch sollicitaties van oudere werkzoekenden naast zich neerleggen. Wat dat laatste betreft ruikt de houding van de “patrons” tijdens het sociaal overleg naar hypocrisie. Zij hebben samen met de vakbonden het akkoord om oudere mensen gerust te laten goed gekeurd, enkel en alleen om de sociale vrede te bewaren. Een nieuwe stakingsgolf zou hen te veel centjes kosten.
Daarom kijk ik met grote belangstelling uit naar de gevolgen van de nuance die de regering aan het sociaal akkoord heeft toegevoegd: Er zal door de arbeidsbemiddelingsdiensten (VDAB) voortaan niet enkel meer naar de diploma’s gekeken worden maar naar de ervaring en competenties die in de loop der jaren zijn opgebouwd. Op die manier zal een aangepaste begeleiding aangeboden worden.
Toch niet slecht gevonden, vind ik. Alleen stel ik mij de vraag of men ons dan gaat overstelpen met opleidingen en sollicitatietrainingen die na afloop op een dood spoor uitmonden. Het zijn trouwens de werkgevers die ons zullen moeten aanwerven en niet de VDAB!
Pssst! Schuif wat dichterbij op mijn schoot, maar pas wel op voor mijn edele delen…
In mijn geval heb ik er niets op tegen dat men mij zou doorverwijzen naar allerlei cursussen die aansluiten op mijn competenties, maar wie gaat er bereid zijn om een reeds wat mature dame mét piemel in dienst te nemen?
Voor potentiële werkgevers enkel dit kleine doordenkertje en een duwtje in de goeie richting: Hoeveel jonge kandidaat-werknemers zijn nog in staat om de bedrijfstelefoon op te nemen en uw klanten in het Frans te woord te staan? Onze generatie is wel nog tweetalig!
Allez messieurs dames, je vous souhaite tous bonne chance!
Tante Jolanda

OP DE SCHOOT BIJ TANTE JOLANDA (56)
Tante Jolanda geeft haar ongezouten mening over al wat op haar lever ligt of waar haar transvrouwhartje van over loopt.
(gesponsord door Jameson, William Lawson, Chivas Regal, Glenfiddich, Douwe Egberts en Vaselin en Chiquita)
EEN VERHAALTJE VAN OP DE WERKVLOER
(over rozengeur en maneschijn, tongzoenen en ogen als vuurpijlen)
Trouwe lezers weten dat deze tante uit pure noodzaak sinds kort, af en toe de werkvloer van het sekswerk verkent. Het begrip “rozengeur en maneschijn” is hier nog niet echt mijn deel geweest, laat staan dat ik een boterhammeke meer zou kunnen eten. Dat viel ook niet onmiddellijk binnen de verwachtingen, maar sommige ervaringen zijn toch de moeite waard om te delen, al was het maar om de dingen van mij af te schrijven.
Na lang wachten op niemand, was het zover om even stoom af te blazen in de niet bepaald welriekende rokersruimte van de bar waar ik mij afgelopen week had genesteld. Een niet onknap heerschap met verzorgd paardenstaartje, wilde een sigaretje delen en vergezelde mij. Plots zei de man: “weet je mevrouw, ik had altijd willen zijn zoals jij” Hij maakte zijn haar los om naar eigen zeggen te bewijzen dat hij ook een vrouwelijk kantje had en hij wilde mij zoenen. Het is wel degelijk uit den boze om in dat milieu meteen een potentiële klant te tongzoenen, maar ik liet me verleiden. Er volgde een kort maar intens contact tussen onze lippen, dat zonder dat ik het besefte gevolgd werd door de andere dames die omwille van de glazen constructie van het “rokerskotje” duidelijk konden zien wat zich daar afspeelde.
Ik had mij totaal niet verwacht aan de verbolgen reacties van de collega’s toen wij terug ons plaatsje aan de bar wilden innemen. Ook al was er buiten de kus niets gênants gebeurd, er werden ogen als vuurpijlen op ons gericht, vooral op hem. Hij voelde onmiddellijk de vijandige sfeer, gaf mij een kusje op de kaak en verkoos om het pand te verlaten om geen controverses uit te lokken.
Pssst! Schuif wat dichterbij op mijn schoot, maar pas wel op voor mijn edele delen…
Ik bleef een beetje verweesd achter en deelde mijn verontwaardiging met de barman die ik al een hele tijd ken.
“Ach Jolanda” zei hij, “Jij bent een pak meer waard dan alle hier aanwezige vrouwen samen”. Een bemoedigend schouderklopje dat ik best kon gebruiken.
Tante Jolanda

OP DE SCHOOT BIJ TANTE JOLANDA (50)
Tante Jolanda geeft haar ongezouten mening over al wat op haar lever ligt of waar haar transvrouwhartje van over loopt.

(gesponsord door Jameson, William Lawson, Chivas Regal, Glenfiddich, Douwe Egberts en Vaselin en Chiquita)

DE DAGEN VAN HET RODE HARTJE
(over spannende momenten, smachtende oogjes en stouteriken)

De dagen van het rode hartje zijn weer daar. Als je reeds een partner hebt, ben je razend benieuwd naar wat je hartendiefje in petto zal hebben. Voor singles ligt het een ietsje anders. Vooral zij die iemand op het oog hebben, gaan spannende momenten tegemoet en hebben zich suf gepiekerd over het juiste cadeau of de ultieme attentie die de ander over de schreef zou kunnen halen.

Voor restaurants zijn dit uiteraard hoogdagen. Als je niet tijdig hebt gereserveerd, kan je verplicht worden om zelf een droom-dineetje te bereiden. Kan je in de keuken meer dan een eitje bakken, dan is dit zeker geen slecht idee. Een potentiele partner raakt meestal gecharmeerd wanneer je zelf de handen uit de mouwen steekt en hem of haar zich voelt als de belangrijkste persoon in je leven.
Dan zijn er ook nog de hypocrieten of zij die iets te verstoppen hebben en er een geheime liefde op nahouden. In mijn vorig leven als restaurant-uitbater, was het overduidelijk dat de klanten in twee groepen waren verdeeld. Raar maar waar, aan de meeste tafeltjes werd amper conversatie gevoerd en gingen de bekjes enkel open om culinaire redenen. Een pak meer ambiance viel te beleven bij de gasten die met hun maîtresse op schok waren of zij die midden in een blind date zaten. Handjes die net niet hun weg zochten naar plekjes die in het openbaar best vermeden worden of fonkelende oogjes smachtend naar een erotisch vervolg. 
Om die reden is het Valentijn gebeuren in de horeca steeds een driedaagse aangelegenheid: Op de veertiende zelf zat ons restaurant vol met ogenschijnlijk brave en dus saaie koppeltjes, maar zowel de dag ervoor als erna waren de “stouteriken” op stap. Eerlijk gezegd, dat waren voor ons zowel qua omzet als qua ambiance de leukste dagen. 

Pssst! Schuif wat dichterbij op mijn schoot, maar pas wel op voor mijn edele delen…
Deze tante behoort nu al een tijdje tot de categorie die op Valentijnsdag zelf nergens te bespeuren valt en haar beentjes de 13° of de 15° onder tafel schuift. Het hoe, wanneer, waar en met wie gaat jullie verder niks aan!

Tante Jolanda